(1) Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jeruzalemu:
(2) I stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki, a tłumnie będą do niej zdążać wszystkie narody.
(3) I pójdzie wiele ludów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana, do świątyni Boga Jakuba, i będzie nas uczył dróg swoich, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pana z Jeruzalemu.
(4) Wtedy rozsądzać będzie narody i rozstrzygać sprawy wielu ludów. I przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi i nie będą się już uczyć sztuki wojennej.
(5) Domu Jakubowy! Nuże! Postępujmy w światłości Pana!
(6) Lecz ty porzuciłeś swój lud, dom Jakuba, gdyż pełno jest wśród nich wróżbitów Wschodu i czarowników jak u Filistynów, a z cudzoziemcami zawierają umowy.
(7) Ich ziemia jest pełna srebra i złota, tak że nie ma końca ich skarbom. I pełna jest ich ziemia koni, tak że nie ma końca ich wozom wojennym.
(8) Ich ziemia jest pełna bożków, kłaniają się dziełu swoich rąk, temu, co uczyniły ich palce.
(9) I tak poniżył się człowiek, i spodlał rodzaj ludzki: Ty im nie przebaczysz.
(10) Wejdź do jaskiń skalnych i skryj się w prochu ze strachu przed Panem i przed blaskiem jego majestatu, gdy powstanie, aby wstrząsnąć ziemią.
(11) Dumne oczy człowieka opuszczą się, a pycha ludzka zniży się, ale jedynie Pan wywyższy się w owym dniu.
(12) Bo dla Pana Zastępów nastanie dzień sądu nad wszystkim, co pyszne i wysokie, i nad wszystkim, co wyniosłe, aby było poniżone.
(13) Nad wszystkimi wysokimi i sterczącymi cedrami Libanu, i nad wszystkimi dębami Baszanu.
(14) Nad wszystkimi wysokimi górami i nad wszystkimi sterczącymi pagórkami.
(15) I nad każdą wysoką wieżą, i nad każdym murem obronnym.
(16) I nad każdym okrętem na morzu, i nad każdym przeglądzie pięknych statków.
(17) I każdy człowiek będzie uniżony, a duma ludzka upadnie: i tylko Pan będzie wywyższony w owym dniu,
(18) Oni ukryją wszystkie [bożki] rękami uczynione.
(19) I wejdą do jaskiń skalnych i do jam ziemnych ze strachu przed Panem i przed blaskiem jego majestatu, gdy powstanie, aby wstrząsnąć ziemią.
(20) W owym dniu rzuci człowiek kretom i nietoperzom swoje bałwany srebrne i swoje bałwany złote, które sobie zrobił, aby im się kłaniać,
(21) Wynosząc [ich] do jaskiń skalnych i do rozpadlin skalnych ziemi, z powodu strachu przed Panem, oraz przed chwałą Jego mocy, kiedy On pojawi się, by uderzyć okropnie ziemię.
(22) Dajcie sobie spokój z człowiekiem, który wart tyle, co tchnienie w jego nozdrzach! Bo za co można go uważać?